[ Pobierz całość w formacie PDF ]
na głowie Beauty... Na dodatek nie miałam biletu... - urwała,
uświadamiając sobie, że zbytnio przejęła się rolą.
- Wkradł się tu pewien błąd - powiedział doktor spokojnie.
- Serena jest moją prawą ręką.
Ciotka Edith poprosiła ich, by usiedli.
- Pan nie jest żonaty? - zapytała.
Nawet jeżeli to pytanie zaskoczyło doktora, nie dał tego po
sobie poznać.
- Na razie nie. Chociaż wkrótce planuję wziąć ślub.
Ciotka Edith skinęła głową.
- Lekarze powinni być żonaci, podobnie jak duchowni...
- urwała, bo w tym momencie otworzyły się drzwi i do pokoju
wszedł jej mąż.
- Usłyszałem głosy - wyjaśnił i uśmiechnął się do gości.
- Widzę, że przyjechałaś, Sereno. To wspaniale. Kiedy widzia
łem cię po raz ostatni, byłaś małą dziewczynką. - Ucałował ją
i zwrócił się do doktora. - Czy pan jest jej przyjacielem?
- Ja też tak myślałam - wtrąciła się ciotka Edith. - Ale nie
132
tak to wszystko wyglÄ…da. To jest doktor ter Feulen ze szpitala,
w którym Serena pracuje. On tylko podwiózł ją do nas.
- To bardzo miło z pana strony. - Wuj Edgar wyciągnął do
doktora dłoń. - Czy zostanie pan na noc?
- %7łałuję, ale nie mogę. Jestem umówiony na dzisiejszy wieczór.
- W Bristolu - dodała Serena.
- Przyniosę kawę - zaproponowała ciotka i potrząsnęła od
mownie głową, gdy dziewczyna zaoferowała jej pomoc.
W tym czasie obaj mężczyzni zajęci już byli rozmową na
temat średniowiecznych kościołów.
Serena uważnie przysłuchiwała się wypowiedziom Marca,
który operował nie znanymi jej terminami z równą swobodą jak
wuj. Ocknęła się dopiero w chwili, gdy doktor spojrzał na nią.
- Twój wuj może być dumny ze swojego kościoła. Dwunasty
wiek i taka historia.
- Nie przyjeżdżałam tu od dzieciństwa - powiedziała chłod
no - i nie pamiętam już, jak wygląda.
- Teraz jest okazja odświeżyć trochę pamięć.
Jej cicha odpowiedz uszła uwagi mężczyzn, gdyż do pokoju
weszła ciotka z kawą i pasztecikami.
Doktor wypił dwie filiżanki kawy, zjadł kilka pasztecików,
po czym wstał, uprzejmie podziękował i złożył wszystkim ży
czenia świąteczne.
Odprowadzili go do holu. Uścisnął dłonie ciotce i wujowi,
włożył płaszcz i gotowy do wyjścia zatrzymał się w otwartych
drzwiach.
- Przyjadę o ósmej, drugiego dnia świąt - powiedział i poca
łował Serenę, zanim zdążyła uciec.
Ledwie wuj zamknÄ…Å‚ za doktorem drzwi, ciotka Edith przy
stąpiła do oceny:
- Bardzo miły człowiek. Chyba przyjemnie jest dla niego
pracować. - A kiedy znów weszli do salonu, dodała: - W dzi
siejszych czasach to normalne, że ludzie całują sięna pożegnanie.
My jesteśmy trochę staroświeccy.
133
Oszołomiona Serena postanowiła wziąć się w garść.
- To dlatego, że są święta - zapewniła ciotkę, a kiedy spo
strzegła, że tłumaczenie zostało przyjęte, odczuła niebywałą ul
gę. Sama jednak nie mogła uznać tej wersji. Marc nie miał
powodów, żeby całować ją z takim zapałem. W każdym razie,
pomijając przyczyny, sprawił jej przyjemność.
Ter Feulen pojechał na lotnisko, skąd miał odlecieć do Ho
landii. On też był pod wrażeniem zdarzeń. %7łałował, że nie mógł
zostać i zobaczyć reakcji Sereny.
Dojazd na Heathrow zajął mu półtorej godziny. Kiedy zjawił
się w sali odlotów, samolot stał już na płycie startowej. Czym
prędzej udał się do stanowiska odprawy paszportowej.
- Powinna być niezła podróż - zagadnął go znajomy pilot.
- Doleci pan przed północą. Czy ktoś będzie czekał w Leeuwar-
den?
- Tak. A pan wraca jeszcze dzisiaj?
Mężczyzna posłał mu szczery uśmiech.
- Mam żonę i dzieci. Lecę dopiero drugiego dnia świąt, ale
pan nie daje sobie chwili wytchnienia. Nie mylÄ™ siÄ™, prawda
doktorze? Proszę zaprzeczyć, jeśli ta harówka jeszcze się panu
nie znudziła...
Ter Feulen nie zaprzeczył. W samolocie zajął swoje miejsce
i zamknął oczy, ale nie mógł zasnąć. Myślał o Serenie.
Dziewczyna tymczasem siedziała z wujostwem przy kolacji.
Nikt nie wspominał już o Marcu, czym była bardzo zawiedziona,
bo właśnie o nim chciałaby rozmawiać. Wszystkie pytania do
tyczyły ślubu matki oraz okoliczności, w jakich Serena została
zmuszona odnalezć się w dorosłym życiu.
- To oczywiście nie moja sprawa i nie chcę zajmować się
krytyką, ale pieniędzy ze sprzedaży domu twojego ojca wystar
czyłoby na kupienie małego mieszkania. Jak wiesz, drogie dziec
ko, twoja matka i ja nigdy nie mogłyśmy się dogadać, więc
134
musisz mi wybaczyć, że mówię o niej bez ogródek. Mam na
dzieję, że wygodnie ci się mieszka. Park Street to miła nazwa.
Spojrzenie ciotki spoczęło na Beauty, siedzącej spokojnie na
dywanie.
- Mając przy sobie tę cudowną kotkę, powinnaś czuć się tam
całkiem swojsko.
Serena zgodziła się z jej opinią, nie chcąc rozwiewać iluzji
wujostwa. Wkrótce ciotka Edith zaproponowała dziewczynie
udanie się do łóżka.
- Musisz być bardzo zmęczona, a pózniej być może chciała
byś pójść ze mną do kościoła na nabożeństwo, które odprawia
dzisiaj twój wuj.
- Bardzo chciałabym, ciociu. Nie jestem ani trochę zmęczo
na.
Wróciły około pierwszej. Napiły się gorącego kakao i zjadły
kilka pasztecików.
Tej nocy Serena spała twardo, mimo że w pokoju, w którym
jej posłano, niemiłosiernie wiało przez nieszczelne okna. Na
szczęście łóżko było wygodne, a na dodatek ciotka włożyła do
niego butelkÄ™ z gorÄ…cÄ… wodÄ….
Wuj Edgar odprawiał również poranne nabożeństwo, więc
Serena wstała bardzo wcześnie, żeby przed jego powrotem po
móc ciotce posprzątać dom. Zwiąteczny obiad zjedli o trzeciej,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
