[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rady.
- Jesteś paskudna! - zawołała ze śmiechem.
- Posłuchaj. Należysz do ludzi, którzy nie cier
pią stagnacji i nudy. - Pam zaczęła obracać w pal
cach ołówek. - Podobnie jak Kirk uwielbiasz
wyzwania, może innego rodzaju niż on, ale...
- Odłożyła ołówek na stół i wbiła wzrok w przyja
ciółkę. - Lance Matthews za to...
Nora Roberts
61
- Och, nie, błagam! - Foxy potrząsnęła gniew
nie głową. - Może nie szukam ciepłych i wygod
nych paputków, ale skoki z dziesiątego piętra też
mnie nie pociÄ…gajÄ….
- Chciałam tylko powiedzieć, że przy Lansie
nigdy nie zaznasz nudy.
- A wiesz, że im dłużej rozmawiamy, tym
bardziej zaczynam dostrzegać uroki nudy ze Scot
tem? - oznajmiła Foxy, kierując się ku drzwiom.
- Zamierzam spędzić z nim bardzo miły, nudny
wieczór. Jeśli uda mi się wygrać fortunę w ruletkę,
to jutro podczas rajdu zafundujÄ™ ci hot doga.
- Mrugnąwszy do przyjaciółki, przeszła do swoje
go pokoju.
Przez kilka minut Pam wpatrywała się w zapisa
ną kartkę, która tkwiła w maszynie. Rozmyślała
o Kirku. Odkąd z bezczelnym uśmiechem rzucił tę
uwagę na przyjęciu o tym, że prędzej czy pózniej
wylądują w łóżku, ani razu nie próbował jej pode
rwać. Skupiony na zawodach, ledwo zauważał jej
obecność. No cóż... Starając się powściągnąć
złość, wyrównała stos pustych kartek. W dodatku
ciągle otaczał go wianuszek kobiet! Kręcąc z nie
zadowoleniem głową, Pam wróciła do pisania.
Ciekawe, czy przez cały sezon będzie tak zajęty?
CzujÄ…c lekkie wyrzuty sumienia-bo bez wzglÄ™
du na to, co mówiła o Scotcie, był to naprawdę
miły człowiek - Foxy postanowiła ubrać się na
randkę wyjątkowo atrakcyjnie. Włożyła czarną
OSTATNI WIRA%7Å‚
62
sukienkę bez rękawów, która ciasno ją opinała.
Włosy zaczesała w kok, po czym wyciągnęła kilka
kosmyków, tak by opadały wokół twarzy. Jeszcze
cienki srebrny łańcuszek na szyję, parę kropli
perfum i jest gotowa do wyjścia.
Przekładała najpotrzebniejsze rzeczy do małej
srebrnej torebki, gdy rozległo się pukanie. Rzuciw
szy okiem na swoje odbicie w lustrze, pobiegła do
drzwi. Nacisnęła klamkę i znalazła się twarzą
w twarz z Lance'em.
- Ojej - szepnęła zaskoczona.
Od wyjazdu z Indiany udawało jej się go
unikać. Nagle przyszło jej do głowy, że nigdy
nie widziała go w smokingu. Wyglądał inaczej
- groznie i seksownie. Przez moment miała wra
żenie, że patrzy na obcego człowieka: nie na
rajdowca i konstruktora wozów wyścigowych,
lecz na absolwenta Harvardu, mieszkańca eks
kluzywnej dzielnicy Beacon Hill, spadkobiercÄ™
fortuny Matthewsów.
- Cześć, Fox. Wpuścisz mnie czy będziemy
stać na korytarzu? - spytał, wykrzywiając ironicz
nie wargi. Znów był Lance'em, którego znała
i który działał jej na nerwy.
Wyprostowała ramiona.
- Przykro mi, Lance. Właśnie wychodzę.
- Nie tylko piękna, ale i punktualna. - Oczy
lśniły mu wesoło. - Te dwie cechy rzadko idą
w parze. - UjÄ…Å‚ jÄ… lekko za brodÄ™. - Wypijemy
Nora Roberts 63
koktajl przed kolacjÄ…, dobrze? RezerwacjÄ™ mamy
dopiero na ósmą.
Foxy odruchowo się cofnęła. Lance ruszył za
nią w głąb pokoju.
- Przepraszam, nie rozumiem... - Dlaczego on
wciąż zaciska rękę na jej brodzie?
- Rezerwację mamy na ósmą - powtórzył z u-
śmiechem. - Co chciałabyś robić przez godzinę?
- Spędzić czas w samotności - oznajmiła zim
no. - A teraz bądz łaskaw zabrać rękę.
- Hm, ale jej tu bardzo dobrze. - Utkwił wzrok
w jej wargach. - Newman błagał, żebym cię
przeprosił - rzekł, przenosząc spojrzenie na jej
oczy. - Coś mu nieoczekiwanie wypadło. Masz
jakiś szal? Wieczory bywają chłodne...
- Coś mu wypadło? - powtórzyła Foxy. Dłoń,
która dotąd dotykała jej brody, spoczęła na jej
gołym ramieniu. - O czym ty mówisz?
- Okazało się, że Newman ma dziś zajęty
wieczór. Szkoda zasłaniać takie ramiona, ale czer
wcowe wieczory naprawdę bywają tu chłodne.
- Niezauważenie przysunął się pół kroku bliżej.
- Jak to: ma zajęty wieczór? - Zanim zdążyła
się cofnąć, zacisnął palce na jej łokciu. - Coś ty mu
zrobił? - Powoli ogarniała ją złość. - Przyznaj się,
Lance. Scott jest za dobrze wychowany, żeby
odwoływać randkę w ostatniej chwili, w dodatku
przez osobę trzecią. Zastraszyłeś go, prawda?
Uciekłeś się do szantażu?
OSTATNI WIRA%7Å‚
64
- Owszem, zastraszyłem - przyznał zadowolo
ny z siebie. - To co, wezmiesz szal?
- Czy wezmę... czy... - dukała oburzona. - Nie
wezmÄ™!
- Jak chcesz. - Wzruszył ramionami i biorąc ją
za rękę, ruszył do wyjścia.
- Jeżeli myślisz, że gdziekolwiek z tobą pójdę,
to się grubo mylisz! - powiedziała, usiłując się
oswobodzić. - Zostaję w hotelu.
- Tak? - Obróciwszy się, objął ją w pasie. - To
doskonały pomysł. Bardzo mi się podoba. - Zanim
się zaczęła wyrywać, przywarł ustami do jej szyi.
- Nie... - Zabrzmiało to mało przekonująco.
- Nie możesz tu zostać.
- Dlaczego? Możemy zamówić kolację do po
koju - szepnął, całując ją lekko w ucho. - Mmm,
pachniesz jak las, który budzi się wiosną do życia.
- Lance, ja... - Obsypywana pocałunkami, mia
Å‚a problemy z koncentracjÄ…. - ProszÄ™ ciÄ™...
- Prosisz? - MusnÄ…Å‚ wargami jej usta. - O co
prosisz, mała?
Czuła, że za moment straci nad sobą kontrolę;
że mu ulegnie. Najwyższym wysiłkiem woli uwol
niła się.
- Jestem głodna jak wilk-powiedziała, stosując
taktyczny odwrót. Jak gdyby nigdy nic, odgarnęła
włosy z zarumienionych policzków. - Skoro wy
straszyłeś Scotta, musisz zapłacić za kolację. W re
stauracji - dodała z naciskiem, widząc błysk
Nora Roberts
65
w oczach Lance'a. - A potem zabrać mnie do
kasyna, tak jak zamierzał to uczynić Scott.
- Dobrze. Z przyjemnością.
- Ja natomiast - ciągnęła coraz bardziej but
nym tonem - postaram się przegrać jak najwięcej
twoich pieniędzy.
Chwyciwszy z łóżka jedwabny szal, zarzuciła
go sobie na ramiona, po czym z dumnie uniesionÄ…
głową opuściła pokój.
Tafla wody lśniła srebrzyście w powleczonej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
