[ Pobierz całość w formacie PDF ]
DUMA I PIENIDZE 97
wrażenie, jakbym chciał się kochać z marmurową
Wenus z Milo powiedział z żalem.
Przepraszam, rzeczywiście nie jestem dziś so-
bą wybąkała. Ten dzień... i w ogóle...
Wielkie oczy Virginii wypełniły się łzami. Na ten
widok jego serce zabiło współczuciem.
To ty mi wybacz, kochana szepnął z przeję-
ciem. Zachowałem się jak ostatni egoista. Wróć do
siebie, połóż się spać i przestań się martwić. Obiecu-
ję ci, że Falconer zniknie z twojego życia, a po ślubie
wszystko się zmieni. Zobaczysz.
Rano zjedli razem śniadanie. Kiedy Charles wy-
chodził do galerii, Virginia żegnała go w drzwiach
jak dobra żona.
Na twój powrót ugotuję coś dobrego powie-
działa z �smiechem.
Zwietnie ucieszył się. Niestety, dzisiaj
wyjątkowo wrócę pózniej, nie wcześniej niż o ós-
mej. Mam bardzo ważne spotkanie, którego nie
mogę odwołać dodał, widząc jej smętną minę. Za
to, jeśli wszystko się uda, będę mógł zapomnieć
o finansowych problemach. Opowiem ci o wszyst-
kim, jak wrócę.
Pocałował ją czule i wyszedł. Virginia dzielnie
postanowiła stawić czoło całodziennej samotności.
Wizja Ryana lub jego detektywa, czającego się
w zaułku, sprawiła, że bała się wyjść za bramę.
Postanowiła skorzystać z porady Charlesa. Na tyłach
98 LEE WILKINSON
domu znajdował się niewielki dziedziniec, malow-
niczo zarośnięty dzikim winem i ozdobiony krzewa-
mi. Od reszty świata oddzielały go wysokie mury
sąsiednich posesji. W tym azylu powinna czuć się
bezpiecznie.
Szybko przebrała się w zinsowe szorty i top,
wzięła książkę i skręciła do kuchni, aby nalać sobie
soku. Słysząc dzwonek telefonu, zamarła z ręką na
drzwiach lodówki. A jeśli to Ryan?
Podniosłasłuchawkę, patrząc na nią podejrzliwie,
jak na jadowitego węża. Dzwonił Raynor. Głos miał
niezwykle podekscytowany.
Posłuchaj, rozmawiałem z pastorem. Okazało
się, że mamy szansę na ślub za parę dni. W czerwcu
wszystkie soboty są zajęte, ale możemy zdecydować
się na poniedziałek. Co ty na to?
Poniedziałek... za niecały tydzień. Mglista per-
spektywa przybrała niepokojąco bliski i konkretny
kształt.
Dobrze odpowiedziała po ułamkowej chwili
wahania. Momentalnie je wyczuł.
Masz wątpliwości?
Virginia wzięła głęboki oddech.
Nie, poniedziałek jest bardzo dobry.
Po rozmowie wróciła do kuchni, przygotowała
sobie lemoniadę ze świeżych cytryn i razem z książ-
ką zabrała do ogrodu.
Nie wiedziała, o czym czyta. Litery uparcie ukła-
dały się w obraz twarzy Ryana. Jaki będzie jego
DUMA I PIENIDZE 99
następny ruch? zastanawiała się, mrużąc oczy
w słońcu. Trzeba być czujnym, kiedy ma się do
czynienia z tak wytrawnym graczem.
Dzień dobry! Jak się spało?
Ryan Falconer zmaterializował się nagle z jej
myśli, jak za sprawą czarnej magii. Stał w drzwiach
kuchennych, w sportowym garniturze i w białej
koszuli, rozpiętej pod szyją. Wcale nie wyglądał na
ducha. Wrażenie było tak silne, że Virginia zerwała
się na równe nogi, ochlapując się lemoniadą.
Ryan cmoknął z dezaprobatą.
O, jaka nieuważna dziewczynka. Poczekaj, wi-
działem w kuchni dzbanek, zaraz ci doleję.
Z trudem zdołała dojść do siebie, kiedy pojawił
się znów. Nalewając, patrzył Virginii głęboko
w oczy, a potem jego spojrzenie z jawnym zaintere-
sowaniem otaksowało każdy szczegół jej postaci.
Co ty tutaj robisz? zapytała gwałtownie.
Czego chcesz? I w ogóle, jak tu wszedłeś?
Przez drzwi, jak każdy przyzwoity gość od-
parł, bawiąc się jej konsternacją.
Przecież były zamknięte.
Mam klucz. Z satysfakcją wyjął z kieszeni
klucz i pokazał go Virginii.
Skąd go masz?!
Wczoraj pożyczyłem sobie z twojej torebki
wyjaśnił bez mrugnięcia. Leżała sobie samotnie
w holu, więc skorzystałem z okazji.
W zielonych oczach zapłonął gniew.
100 LEE WILKINSON
Złodziej! warknęła. Ale i tak ci to nie
pomoże. Nie zamierzam do ciebie wrócić.
Teraz zapewne nie, ale zjawiłem się tutaj właś-
nie po to, aby skłonić cię do zmiany zdania.
Skąd wiedziałeś, że jestem w domu? drążyła.
Proste. Rano zadzwoniłem do galerii i roz-
mawiałem z Raynorem.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
