[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Choroby przyzębia wymagają kompleksowego postępowania profilaktyczno-
-leczniczego, gdyż ich etiopatogeneza jest złożona i wieloprzyczynowa, a obraz kliniczny
wielopostaciowy. W leczeniu chorób przyzębia stosujemy szeroki wachlarz leków:
- antybiotyki i chemioterapeutyki - dobór antybiotyku opieramy na objawach klinicznych,
radiologicznych i analizie mikrobiologicznej. Stwierdzono, że miejscowe stosowanie
leków tej grupy wywoływało przejściowe zmiany flory bakteryjnej, a przede wszystkim
przyczyniało się do lekooporności bakterii. W związku z tym zaleca się ogólne
podawanie leków tej grupy. Obecnie najczęściej stosowane są leki z grupy tetracyklin
(doksycyklina), makrolidy (Davercin, Rovamycine, Klacid), linkosamidy
np. klindamycyna (Dalacin C, Clindamycin), półsyntetyczne penicyliny (amoksycylina),
powszechnie stosowanym chemioterapeutykiem jest metronidazol.
- witaminy witaminoterapia stanowi ważne uzupełnienie leczenia kompleksowego
chorób przyzębia. Stosuje się zatem te witaminy, które w sposób bezpośredni lub
pośredni wpływają na odporność miejscową tkanek przyzębia. Witamina A+E
uczestniczy w procesie prawidłowej odbudowy nabłonka jamy ustnej. Witaminy z grupy
B i witaminę K powinno się uzupełniać w przypadku antybiotykoterapii. Zalecane jest
również podawanie witaminy C (ogólnie oraz w postaci maści do masażu dziąseł) ze
względu na jej działanie uszczelniające śródbłonek naczyń krwionośnych,
- leki ściągające i przeciwzapalne działanie tej grupy leków polega na kurczeniu naczyń
krwionośnych co zmniejsza ich przepuszczalność. Poza płukankami zawierającymi
chlorheksydynę omówionymi wcześniej na uwagę zasługują płukanki z zawartością
formaldehydu (tzw. płukanka Schwarza). Woda utleniona (3% roztwór nadtlenku
wodoru) zasługuje na szczególne omówienie z uwagi na obecność flory bakteryjnej
beztlenowej w kieszonkach dziąsłowych. Tlen ponadto wnika dość łatwo do głębszych
pokładów komórek, wyrównując niedobór tlenu i kwasicę powstałe w wyniku zapalenia.
Odczynowe przekrwienie prowadzi do normalizacji przepływu krwi i usuwa produkty
zapalne. Tlen atomowy działa bakteriobójczo i grzybobójczo, a nawet niszczy toksyny
bakteryjne. Neutralizuje też przykry zapach z ust. Woda utleniona wchodzi w skład
płukanki Parmy. Roztwór 30% nadtlenku wodoru (Perhydrol) służy do pędzlowania
błony śluzowej jamy ustnej w ziarninowym i rozrostowym zapaleniu dziąseł. Preparaty
ziołowe: odwary z kory dębowej, liści szałwii, koszyczka rumianku (preparaty gotowe
Azulan, Dentosept) działają ściągająco i lekko przeciwzapalnie. Nadmanganian potasu
w roztworach 0,02 0,10 % służy do przemywania i odkażania błony śluzowej jamy
ustnej.
- maści i żele: Septalan i Alantan działają przeciwzapalnie, przyspieszają ziarninowanie.
Są wskazane w leczeniu trudno gojących się ran, zajadów kątów ust, wysięku ropnego
z pojedynczych kieszonek dziąsłowych. Metronidazol (maść, żel) jest często stosowany
z dobrym efektem terapeutycznym w zapaleniu przyzębia dorosłych, wrzodziejącym
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
33
zapaleniu dziąseł. Sachol działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo ze względu na
zawartość salicylanu choliny. Carident (Peridontone) dzięki zawartości siarczanu
framycetyny i papainy o działaniu fibrynolitycznym oraz benzoesanu sodowego,
o działaniu bakteriostatycznym, wywiera działanie miejscowe przeciwzapalne,
przeciwbólowe, przeciwbakteryjne i gojące. Aphtin to 20% glicerolowy roztwór
tetraboranu sodowego jest stosowany przy aftach i pleśniawkach.
- sole metali ciężkich najsilniejsze działanie bakteriobójcze wykazują sole miedzi,
głównie siarczan miedziowy. W 40% roztworze wodnym stosowany w postaci
przymoczków w przypadku wrzodziejącego zapalenia dziąseł.
- organopreparaty i leki bodzcowe Solcoseryl (zwierzęcy kolagen) powoduje wzrost
utlenowania tkanek, przyspiesza ich odbudowę, pobudza ziarninowanie ran przyzębia.
Ad. 9. Leki stosowane w chorobach układu krążenia i układu oddechowego
To duża grupa leków stosowanych w zaburzeniach funkcji układu krążenia,
oddechowego lub obu łącznie. Zazwyczaj tą częścią medycyny zajmują się lekarze interniści,
anestezjolodzy lub medycyny ratunkowej, ale i w pracy asystentki stomatologicznej minimum
wiedzy na temat rodzajów leków oraz mechanizmów ich działania wydaje się być niezbędne.
Zastosowanie tych leków w gabinecie stomatologicznym będzie miało miejsce w sytuacjach
nagłych i/lub zagrożenia życia. Dlatego część z tych leków znajdować się winna w zestawach
przeciwwstrząsowych, a znajomość mechanizmów działania i nazwy podstawowych
preparatów należy do obowiązków każdego pracownika opieki zdrowotnej.
Leki o działaniu inotropowym dodatnim są to leki poprawiające czynność serca
i wydolność krążenia. Do leków tej grupy zaliczamy glikozydy naparstnicy (Lanatosid,
Digoxin, Talusin, Strofantyna) niegdyś powszechnie i szeroko stosowane, obecnie leki
drugiego rzutu. Glikozydy naparstnicy i jej pochodne zwiększają kurczliwość mięśnia
sercowego poprzez wzrost stężenia jonów wapnia wewnątrzkomórkowego. W obecnej
farmakoterapii mają bardzo ograniczone zastosowanie, przed podaniem leków z tej grupy
należy rozważyć i wypróbować terapię innymi lekami poprawiającymi krążenie. Są to
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
|
|
