[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ciółmi nie poszłaby do klubu. Wybraliby się na
dobre wino albo do drogiej restauracji, przerzucajÄ…c
się anegdotami na temat tego, co kto robił w pracy,
a gdzieś głęboko w niej tkwiłoby poczucie winy,
że zostawiła Simona samego w nocy, pomimo tego
60 CATHY WILLIAMS
że nie było jej też cały dzień. Tutaj przynajmniej
nie miała wyrzutów sumienia, zostawiając go na
kilka godzin z Marią. Spędzili razem cały dzień,
pieląc, piekąc chleb i siedząc w ogrodzie. Małe,
proste rzeczy, których jej przyjaciele nigdy by nie
zrozumieli, ponieważ należeli do świata, w którym
nie było miejsca na dzieci, a rozmowy o nich
nudziły ich.
Fiona i jej trzy przyjaciółki miały dzieci. Dla
Sary było dużym zaskoczeniem to, że mogła z nimi
otwarcie rozmawiać o Simonie, a na ich twarzach
widać było coś więcej niż tylko uprzejme zaintere
sowanie. Nawet przedyskutowała z nimi kwestię
wyboru szkoły, mimo że szanse na to, że tu zostanie,
były najwyżej pięćdziesięcioprocentowe.
W pewnym momencie dołączył do nich James,
a Sara ze smutkiem odkryła, że odniósł się z cał
kowitą obojętnością do jej zniknięcia.
Wręczył jej kieliszek wina, który opróżniła z re
kordową szybkością, a potem zaczął rozmawiać
z jej towarzyszkami. Fiona próbowała wciągnąć
SarÄ™ w rozmowÄ™, ale oni znali siÄ™ od wielu Å‚at
i wspominali głównie wspólnych przyjaciół, więc
po chwili przeprosiła i poszła po kolejny kieliszek.
Po drugim poczuła się o wiele lepiej.
- Mam nadzieję, że nie uciekasz przede mną
- dobiegł ją w pewnej chwili jego aksamitny głos.
Odwróciła się z uśmiechem.
- Uważaj, bo ego ci wystaje - powiedziała złoś
liwie, chętnie przyjmując trzeci kieliszek wina.
REZYDENCJA W SZKOCJI 61
- Nic dziwnego, skoro wszystkie dziewczęta trzepo
czą na twój widok rzęsami.
- Obserwowałaś mnie? - Spojrzał na nią. Jej
zielone oczy błyszczały. Były to zadziwiające oczy,
niczym zielone szkło.
- Oczywiście, że nie.
- Za to ja obserwowałem ciebie - powiedział
łagodnie. - Jak większość innych samotnych męż
czyzn w tym miejscu. Chciałabyś zatańczyć?
Zanim zdążyła odpowiedzieć, pociągnął ją
w stronę parkietu. Jej uległość, kiedy się o niego
oparła, sprawiła, że przeniknęła go fala gorąca.
Przyciągnął ją do siebie bliżej, by poczuć jej piersi
na swoim torsie i żeby ona poczuła twardą wypuk
łość między jego udami.
- Ludzie będą mówić - powiedziała Sara, po
zwalając, żeby jej głowa opadła na jego ramię.
- Dlatego, że tańczymy? - Wiedział jednak, co
ona ma na myśli. Nie chodziło o to, że tańczyli, ale
o to, jak tańczyli. Między nimi nie było nawet
milimetra wolnej przestrzeni, a ona kołysała się
w rytmie jego ciała, w rytmie wolnej, miłosnej
piosenki.
Mój Boże, czy tak tańczyła z innymi mężczyz
nami? Ta myśl sprawiła, że przeszyło go ostre
ukłucie zazdrości i wsunął palce w jej długie włosy,
żeby unieść ku górze jej twarz.
- Często chodzisz do klubów w Londynie, Saro?
- zapytał, a ona zaśmiała się i pokręciła przecząco
głową.
62 CATHY WILLIAMS
- Próbuję w ogóle nie chodzić. A przynajmniej
nie za często. Czasami w soboty, chociaż niedzie
le zawsze sÄ… dla mnie najgorsze. Czy nie uwa
żasz, że niedziela to dzień tygodnia, w którym
ludzie są najbardziej samotni? - Przesunęła płace
delikatnie z jego ramienia na kark, a on głośno
westchnÄ…Å‚.
- Ile wypiłaś? - zapytał głosem, w którym po
brzmiewały echa szarpiących nim emocji.
- Trzy kieliszki. I mam zamiar wypić więcej.
- Trzy kieliszki i wystarczy.
- Mam nadzieję, że nie będziesz mi mówił, ile
mogę pić, panie Dalgleish, bo jeśli tak myślisz, to
w ogóle mnie nie znasz.
- Nie przyjmujesz rozkazów od mężczyzny?
- Zgadza się. - Boże, ile czasu upłynęło od
chwili, kiedy tańczyła tak z mężczyzną.
- No to jest coś, co mogłoby stanąć między nami
- wymruczał leniwie.
- Bo ty lubisz rozkazywać?
- Bo kiedy idę do łóżka z kobietą, lubię mieć
kontrolÄ™.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
