[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tam Washington i Lafayette walczyli z generałem Howe, aby
powstrzymać go od zajęcia Filadelfii.
Byłam bardzo dobra z historii, ale nie miałam zamiaru
chwalić się swoją wiedzą przed Kyle'em Thompkinsem.
- No i co, powstrzymali go? Pokręcił głową.
- Pod Brandywine ponieśli klęskę, ale całą wojnę wygrali.
- Ach, rzeczywiście. Słyszałam o tym w wiadomościach o
dziewiętnastej trzydzieści - powiedziałam z przekąsem.
- Ta fontanna została zaprojektowana razem z armatą jako
elementem centralnym. Składa się z trzech kondygnacji. Z
górnej powinny pić ptaki, ze środkowej ludzie i konie, a z
dolnej, najmniejszej, psy i koty. - Wskazał na małą fontannę
głęboką na kilkanaście centymetrów.
Nie interesowało mnie to zbytnio. Wolałam raczej
porozmawiać o tym, co wydarzyło się pod biblioteką.
- Powiedz mi, proszę, dlaczego zostawiłeś mnie wtedy, kiedy
powiedziałam ci, kim jestem?
- Chodz, usiądziemy. - Kyle podprowadził mnie do ławki
stojącej pod rozłożystym dębem. - Nie powinienem się tak
wtedy zachować. Należę niestety do tych ludzi, którzy najpierw
działają, a dopiero potem myślą.
RS
59
- Moje nazwisko odrzuciło cię, prawda? - Nie dawałam za
wygraną. - Dlaczego? Czy mój wujek ma tutaj wrogów, o
których nie wiem?
- Tylko jednego. Mnie. W Draper's Heights już nikt nie
pamięta, że jego ojciec niszczył ludzi.
- Mój dziadek?
- Właśnie on. Seth Highsmith. - Gałązka, którą bawił się Kyle,
pękła mu nagle w dłoniach. - Człowiek, który zrujnował życie
mojej ciotki.
- Twojej ciotki? - Teraz byłam już zupełnie zdezorientowana.
- Wiem, że dziadek pokłócił się ze swoimi dwoma synami, w
tym z moim ojcem, ale nigdy nie słyszałam nic o twojej ciotce.
Kim ona jest?
- Nazywa się Kathryn. Nie mogłaś o niej słyszeć.
Highsmithowie zajmują się tylko sobą. Reszta świata ich nie
obchodzi. - Kyle spojrzał mi głęboko w oczy. - Twój ojciec
nazywa się Arthur, prawda?
- Zgadza się. Zmarł dziesięć lat temu. Co o nim wiesz?
- Tylko tyle, że uwiódł moją ciotkę, a potem ją porzucił.
Jakby tego jeszcze nie było dosyć, Seth Highsmith oskarżył ją o
to, że zatrzymała sobie jakąś broszkę, którą podobno podarował
jej twój ojciec.
Teraz rozumiałam już wszystko.
- A wiec to twoja ciotka jest tą dziewczyną, w której kochał
się mój ojciec i jego brat Merton.
Kyle skinął głową.
- Dziewczyna z miasteczka - wyszeptałam.
- To praktycznie ona mnie wychowała - powiedział Kyle. -
Kiedy moi rodzice rozstali się, mama musiała pójść do pracy.
Każde popołudnie spędzałem u cioci Kathryn. - Wziął głębszy
oddech. - Po odejściu Arthura ciocia nie wyszła za mąż.
Właściwie nigdy o nim nie zapomniała.
- A co z Mer tonem? - spytałam. - Z tego co słyszałam, obaj
kochali się w twojej cioci.
RS
60
- Sądzę, że lubiła Mertona, ale to nie było to, co czuła do
twojego ojca. Artie... tak go nazywała.
- Czy wciąż o nim mówi?
- Bez przerwy - powiedział Kyle tonem pełnym goryczy. -
Musisz zrozumieć, że moja ciocia żyje przeszłością i
prawdopodobnie zawsze nią żyć będzie. Jest taka... uczuciowa.
Kiedy Seth zaczął ją dręczyć z powodu tej broszki, zupełnie się
załamała.
- Nie wierzę, żeby mój ojciec dał twojej cioci tę broszkę -
powiedziałam zdecydowanie.
- Cóż z tego. Seth już nie żyje, a Kathryn wciąż czuje się
winna.
- Posłuchaj, nie ma sensu się o to kłócić. Niewiele wiem o
rodzinie mojego ojca, a to co wiem, wcale mi się nie podoba.
Nie chciałam tutaj przyjeżdżać, ale skoro już jestem, to muszę
zbadać kilka spraw. Jeżeli mój tata i twoja ciocia Kathryn są
niewinni, to powinniśmy to wszystkim udowodnić.
- Chcesz, żebyśmy rozgrzebywali sprawy sprzed dwudziestu
pięciu lat? - zapytał Kyle sceptycznie.
- A masz do tej roboty lepszych kandydatów? - Nie miałam
nic do stracenia. Kyle mógł mi pomóc lub odejść. Tak czy
inaczej postanowiłam doprowadzić sprawę do końca.
Być może rozszyfrował moje myśli. Spojrzenie jego
ciemnoniebieskich oczu było pełne wątpliwości, ale oznaczało
zgodę na współpracę.
RS
61
ROZDZIAA SZ�STY
- Ach, tutaj jesteś, Holly - powiedział wujek Walker,
wchodząc do kuchni. - Szukałem cię.
- Właśnie robiłam sobie wczesny lunch.
Siedziałam przy wyłożonym kafelkami blacie i jadłam
kanapkę z szynką, rzucając Jinxowi co pewien czas kawałki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
|
|
