[ Pobierz całość w formacie PDF ]
komunikowania informacji. Na długo zanim Ramsbottom
zaangażował się w sprawę Cogginów, Koko wydawał z siebie dzwięki
starego capa. Niestety Qwilleran nie zrozumiał tej informacji. Na
długo przed śmiercią Phoebe nabrał niechęci do dzięcioła
smukłoszyjego z czerwonym czubkiem. A teraz, kiedy sprawa trafiła
w ręce prokuratora, nagle stracił zainteresowanie dzięciołami,
dzwonkiem z rączką w kształcie węża, starym kompasem i parą
autorów o nazwisku West.
Podobne rozważania mówiły więcej o wyobrazni Qwillerana niż
o kocich umiejętnościach komunikacyjnych. Ale jak wytyczyć granice
między przypadkiem a nadnaturalną inteligencją? Gdzieś tam
znajdowała się odpowiedz. Qwilleran przeczesał wąsy palcami.
Rozległ się szelest skrzydeł i siedem kruków wylądowało przed
altanką. Koko skoczył im na powitanie, kracząc jak one.
- Koko, jesteś niezwykłym, enigmatycznym,
nieprzewidywalnym i czasem wykańczającym kotem! - zwrócił się do
niego Qwilleran.
Koko spojrzał nań wyniośle. A potem otworzył pyszczek i
szeroko ziewnął.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
|
|
