[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zimną krew. - Dlatego nie mogę pojąć, w czym problem.
Kamienny spokój* w głosie Gage'a nie zwiódł Blythe.
Im spokojniej mówił, im staranniej dobierał słowa, tym
grozniejszy się stawał. Zastanawiała się, dlaczego wcześ
niej tego nie dostrzegła. Jak wielu przestępców musiał
zwieść swoją pozorną uległością!
- Chcę odpowiedzieć ci: tak - zaczęła niepewnie.
- No to mów.
W ustach Gage'a wszystko wyglądało na łatwe i proste.
A może nawet takie dla niego było.
- Co ludzie powiedzą? - Ledwie wymówiła te słowa,
zdała sobie sprawę, jak bardzo są śmieszne.
Zaklął krótko, dosadnie.
- Przejmujesz siÄ™?
- Nie. - Mówiła prawdę. - Ale czy nie uważasz, że
trochę za wcześnie robić plany?
-Nie.
Z Gage'em trudno było dyskutować.
- Nie przypuszczałam, że okażesz się tak uparty.
Miał ochotę odpowiedzieć, że nie sądził, iż ona będzie
tak głupia. Zamiast tego stwierdził krótko:
112 " POTRÓJNE WESELE
- Teraz już wiesz.
Zamknęła oczy. Po chwili otworzyła je znowu.
- Już raz popełniłam błąd. Z Alanem.
- Porównujesz mnie z tym nadętym bubkiem?!
- Jasne, że nie. - Położyła rękę na ramieniu Gage'a.
Poczuła, jak bardzo napięte są jego mięśnie. - Nigdy. -
Z jej zgnębionej miny wyczytał, że mówi prawdę. - Po
trzebuję czasu, żeby oddzielić to, co czuję do ciebie, od
fantazji związanych z Aleksandrą i Patrickiem. W żad
nym razie nie zmienia to faktu, iż bardzo cię kocham. Ale
teraz zupełnie się zagubiłam. Muszę mieć czas na prze
myślenia.
- Czy nikt ci jeszcze nie mówił, że myślisz za dużo?
- burknÄ…Å‚ Gage.
- Już to słyszałam. - Cait i Lily usilnie ją namawiały,
żeby przestała analizować i zawierzyła swemu uczuciu do
tego człowieka.
Patrząc, jak Blythe z trudem usiłuje powstrzymać się od
łez, Gage usiłował zapanować nad swoim rozgoryczeniem.
- W porządku - odezwał się po chwili. - Nie będę cię
poganiał. - Przesunął palcem wokół jej drżących warg.
- Na razie musi mi wystarczyć, że kochasz. Nie będę jed
nak czekał wiecznie.
- Wiem.
Chciała obiecać, że postara się szybko uporać ze swymi
problemami, kiedy tuż za nimi rozległ się donośny klakson
ciężarówki.
Gage zaklÄ…Å‚ pod nosem.
- Też sobie wybrał moment.
Blythe przesunęła się na swoje miejsce. Była zadowolo
na, że przerwano im rozmowę.
POTRÓJNE WESELE " 113
Kyriako Papakosta był znanym pisarzem, uwielbianym
w ojczystym kraju. Jedno spojrzenie na jego elegancki
jacht wystarczało, by stwierdzić, że jest także człowiekiem
bogatym.
- Ubieranie starych mitów w nowe słowa widocznie
popłaca - skomentowała Blythe, przypominając sobie
ostatnią książkę tego autora o bohaterze, który podróżował
śladami Ulissesa.
- Widywałem amerykańskie krążowniki mniejsze niż
ten jacht - oznajmił Gage. - Zdaje się, że Nataszy dobrze
siÄ™ wiedzie.
Widok Nataszy Kuryan zaskoczył Blythe. Na oko nie
sposób było określić jej wiek. Wyglądała zdumiewająco.
Ubrana w staroświecką suknię, przypominała rosyjską Cy
gankę. Siwe włosy splecione w długi warkocz i przewiąza
ne kawałkiem białej koronki, opadały na plecy.
- Witajcie na pokładzie - zwróciła się do gości. - Przy
kro mi, że sprawiłam tyle kłopotu. Wczoraj drogą radiową
zawiadomiłam waszego znajomego w Atenach, że depeszę
dostałam dopiero dwa dni temu. - Natasza mówiła z lek
kim cudzoziemskim akcentem. Uśmiech jej był szczery
i sprawiał, że wyglądała na znacznie młodszą. Kiedyś mu
siała być prawdziwą pięknością. - Na wyspach greckich
- dodała - czas płynie wolniej niż gdzie indziej.
- Zdążyłem już się sam o tym przekonać - odezwał się
Gage, wymieniajÄ…c z Blythe, porozumiewawcze spoj
rzenie.
Na ten widok oczy spostrzegawczej Nataszy rozbłysły
radośnie. Sama kochała w życiu wielu mężczyzn i zawsze
cieszyło ją szczęście innych par.
- Ma pan rację. - Rzuciła czułe spojrzenie w kierunku
mostka. Stał tam wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna
114 " POTRÓJNE WESELE
ubrany w dżinsy, pasiastą rybacką koszulę i niebieską czap
kę. Pomachał Nataszy.
- Kyriako zaprasza na śniadanie - stwierdziła Natasza.
- Chce także pokazać wam jacht. Jest z niego ogromnie
dumny.
- Bardzo chętnie, dziękujemy - odezwała się Blythe.
Gage tylko skinął głową.
- Jacht jest fascynujący - mówiła dalej Natasza. - Ky
riako zamienił go w pływające muzeum.
- Muzeum? Czego? - zaciekawiła się Blythe.
- Oczywiście, własnej osoby - z uśmiechem wyjaśniła
starsza pani. - Jak każdy przystojny Grek, któremu się
w życiu powiodło, jest ogromnie łasy na pochwały. - Nata
sza przechyliła głowę i zaczęła uważnie przyglądać się Ga-
ge'owi. - Ma pan profil Gary'ego Coopera - oświadczyła.
- Och, co to był za przystojny mężczyzna - dodała z wes
tchnieniem. -I wspaniały kochanek.
Gage i Blythe oniemieli. Nie odezwali się ani słowem.
- Oczy to ma pan Paula Newmana - ciągnęła Natasza.
- Mimo braku podobieństwa ma pan w sobie coś z Errola
Flynna. I na dodatek seksapil Clarka Gable.
- Pani mi pochlebia - powiedział Gage.
Natasza radośnie klasnęła w ręce.
- I uśmiech Gable, trochę krzywy. Mężczyzna z takim
uśmiechem oczaruje każdą kobietą - oświadczyła, zwraca
jÄ…c siÄ™ do towarzyszki Gage'a.
- Zdołałam już się o tym przekonać - powiedziała ze
śmiechem Blythe.
- Wielka strata, że nie jest pan aktorem - zwróciła się
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
|
|
