[ Pobierz całość w formacie PDF ]
w nim nadzieję nowego życia, to może zdołam pana namówić na chrzest i bierz-
mowanie w Nowoamerykańskim Kościele Chrześcijańskim? Tak, aby mógł pan
stwierdzić, czy pańska wiara zasługuje na takie próby? A może wybierze pan
Pierwszy Zreformowany Kościół Chrześcijański Europy, którego wyznawcy rów-
nież uznają dwa Najświętsze Sakramenty. Jeśli raz przyjmie pan Komunię Świę-
tą. . .
— Nie mogę — powiedział.
Wierzę w Can-D, pomyślał i - jeśli będzie trzeba — w Chew-Z. Możesz sobie
wierzyć w coś, co liczy dwadzieścia jeden wieków. Ja będę się trzymał czegoś
nowego. Tak to jest.
— Szczerze mówiąc — powiedziała Anne — zamierzam spróbować nawró-
cić jak najwięcej kolonistów zażywających Can-D na nasze tradycyjne praktyki
chrześcijańskie. Oto główny powód, dla którego nie przedstawiłam komisji papie-
rów, które zwolniłyby mnie z obowiązku służby.
Posłała mu miły uśmiech, który sprawił mu mimowolną przyjemność.
— Czy to źle? Powiem szczerze: myślę, że zażywanie Can-D jest u tych ludzi
objawem pragnienia powrotu do tego, co my, wyznawcy. . .
— Myślę — powiedział łagodnie Barney — że powinna ich pani zostawić
w spokoju.
I mnie też, pomyślał. I tak mam dosyć kłopotów. Nie pogarszaj sytuacji do-
datkowo fanatyzmem religijnym. Jednak dziewczyna nie wyglądała tak, jak wy-
obrażał sobie religijną fanatyczkę, ani nie mówiła jak taka. Barney był zdziwiony.
Gdzie nabrała takich silnych, trwałych przekonań? Mógł wyobrazić sobie, że spo-
tyka się je w koloniach, gdzie ich potrzebowano, ale ona nabrała ich na Ziemi.
A więc istnienie Can-D, doświadczenia grupowego przeniesienia, nie wyja-
śniały tego w pełni. Może, pomyślał, może to stopniowa zmiana Ziemi w pie-
kielną, spaloną pustynię, zmiana, którą każdy z nich mógł przewidzieć — do dia-
bła, nawet doświadczyć! — była tego powodem. Obudziła nadzieję nowego życia
w innych warunkach.
Ja, myślał, jednostka, którą byłem, Barney Mayerson z Ziemi, który pracował
dla P. P. Layouts i mieszkał w eleganckiej mieszkalni o nieprawdopodobnie niskim
numerze 33. . . Ta osoba nie żyje, jest skończona, jakby starta gąbką z tablicy.
Czy mi się to podoba, czy nie, narodziłem się powtórnie.
— Życie kolonisty na Marsie — powiedział — nie będzie takie, jak życie na
Ziemi. Może kiedy już tam będę. . .
Umilkł. Zamierzał powiedzieć: może wtedy będę bardziej zainteresowany do-
gmatami twojego kościoła. Jednak na razie nie mógł tego jeszcze powiedzieć, na-
wet jako przypuszczenia. Buntował się przeciw idei obcej jego dotychczasowym
poglądom. A jednak. . .
— No, proszę — rzekła Anne Hawthorne. — Niech pan dokończy.
98
— Porozmawiamy o tym — rzekł Barney — kiedy już trochę pomieszkam
w baraku na powierzchni obcej planety. Kiedy zacznę nowe życie, jeśli można to
nazwać życiem, jako kolonista.
W jego głosie była gorycz. Zdziwiło go to. Ta gwałtowność. . . graniczyła
z udręką, uświadomił sobie ze wstydem.
— Dobrze — powiedziała spokojnie Anne. — Będę rada.
Potem siedzieli obok siebie w milczeniu. Barney czytał gazetę, a Anne Haw-
thorne, fanatyczka i przyszła misjonarka na Marsie, czytała książkę. Barney zer-
knął na tytuł i stwierdził, że to publikacja Erica Ledermana traktująca o życiu
w koloniach: Pielgrzym bez drogi. Bóg wie, gdzie udało się jej to dostać. Książka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
|
|
