[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zdrowaś Mario" w każdej z nich) stanowiło uhonorowanie 150 biblijnych psalmów (za
pontyfikatu papieża Jana Pawła II dodano jeszcze czwartą część różańca - tajemnice światła).
253. Księga Przysłów. Księga Przysłów ma trzydzieści jeden rozdziałów - pełnych
wszelkiego rodzaju porównań, zawierających: od przysłów do długich analogii, od zwięzłych
powiedzeń do poematów. W tekście, jaki mamy, wszystko to zostało zamieszczone w pięciu
zbiorach, jednoczących popularne powiedzenia i przypowieści w imponującą całość. Niektóre
przysłowia łączą się z sobą w większe całości tematyczne, inne funkcjonują samodzielnie.
Biblijne przysłowia nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do tego, jak odróżnić człowieka
sprawiedliwego od nieprawego.
254. Księga Koheleta (Eklezjastesa). Jeśli można powiedzieć, że Księgę Hioba czyta się jak
sztukę teatralną, Psalmy jak poezję, a Księgę Przysłów niczym zbiór maksym życiowych, to
Księgę Koheleta można czytać jak esej, a może raczej słuchać jak myślącego na głos starego
człowieka. Tematem księgi jest marność i absurdalność życia. Księga nawiązuje do pytania
Hioba, ale stawia je z innej perspektywy: Jeżeli wszechświat pozostaje pod panowaniem
sprawiedliwego Boga, to dlaczego jest w nim tyle bezsensu? Konkluzję księgi można streścić
następująco: życie toczy się według praw świata i naznaczone jest nieuchronnością. Dlatego
należy cieszyć się życiem, gdyż radość ta jest darem Boga. Pomimo wszelkiej marności,
której doświadczamy, najmądrzejszym sposobem postępowania jest trwanie w bojazni Bożej
i przestrzeganie przykazań.
255. Pieśń nad Pieśniami. Mówiąc krótko, księga ta stanowi erotyczny poemat miłosny.
Przypomina egipską poezję miłosną i arabskie pieśni weselne wysławiające urok i piękno
panny młodej. Jej tradycyjna interpretacja, zarówno żydowska, jak i chrześcijańska,
przekazuje, że ten miłosny poemat odzwierciedla miłość Boga do Izraela, a także wskazuje na
szacunek Boga względem miłości kobiety i mężczyzny i ich seksualności.
256. Księga Mądrości jest ponownym odczytaniem (relekturą) Starego Testamentu przez
%7łyda z diaspory u zarania chrześcijaństwa. Uznaje się, że jej oryginał napisano w języku
greckim, gdyż można w niej znalezć ślady greckiej filozofii i platońskiej terminologii. Prze-
słanie księgi jest następujące: ci, którzy się trudzą, aby odkryć wolę Bożą i iść za jej
wskazaniami, uczestniczą w Mądrości. To ona przemienia ich w sprawiedliwych, w
przyjaciół Boga, proroków i królów (część druga). Ci zaś, którzy zapominają o Bogu i trwają
uparcie przy własnych osądach, stają się przestępcami odpowiedzialnymi za zbrodnię obrazy
majestatu i zbrodnię przeciwko ludzkości.
257. Mądrość Syracha (Eklezjastyk) powstała około 180 roku przed Chrystusem i cieszyła
się wielkim szacunkiem pierwszych chrześcijan. Składają się na nią powiedzenia Jezusa, syna
Syracha, w których zaleca on staranne przestrzeganie Prawa i trwanie w zdrowej,
przepełnionej bojaznią Bożą pobożności. Księga daje także praktyczne rady dotyczące
codziennego życia.
258. Księgi prorockie dzielimy na tzw. proroków większych (Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel,
Daniel) oraz proroków mniejszych (Ozeasz, Joel, Amos, Abdiasz, Jonasz, Micheasz, Nahum,
Habakuk, Sofoniasz, Aggeusz, Zachariasz, Malchiasz). Katolicki kanon Pisma Zwiętego do
tej grupy zalicza również dwie księgi związane tematyką i osobą domniemanego autora z
Jeremiaszem (Księgę Lamentacji i Księgę Barucha).
259. Księga Izajasza rozpoczyna się umiejscowieniem działalności proroka w historii
Izraela, a następnie przedstawia jego wizje w formie poetyckiej. Wraz z powołaniem do roli
proroka Izajasz otrzymał niełatwe zadanie. Miał nawoływać do poprawy z grzechów,
zapowiadać zagładę królestwa Izraela i Judy jako karę za niewierność Bogu (Iz 6). Jako
prorok-kaznodzieja i wychowawca narodu Izajasz koncentrował się na polityce, etyce i religii,
a swe prorocze mowy i utwory poetyckie, podobnie jak inni prorocy, wiązał z wydarzeniami
historycznymi, dzięki czemu możemy jego działalność osadzić w kontekście znanym z ksiąg
historycznych.
260. Księga Jeremiasza relacjonuje działalność kolejnego płomiennego proroka. Jeremiasz -
jego imię oznaczało ten którego Bóg wybrał", urodził się w małej wiosce na północny
wschód od Jerozolimy i prawdopodobnie gdy był jeszcze nastolatkiem, został wybrany przez
Boga i postawiony w samym środku jednego z najstraszniejszych kryzysów, jakie dotknęły
jego naród - panowanie króla judzkiego Jozjasza i jego następców aż do upadku Jerozolimy
(587/586 r. przed Chr.). Prorok był wierny Bogu, za to bardzo niepopularny wśród
współobywateli, gdyż głosił nadchodzącą karę na Izrael za bałwochwalstwo i synkretyzm
religijny. Jeremiasz zapowiedział między innymi, że Babilończycy zniszczą Jerozolimę i
uprowadzą Naród Wybrany do niewoli.
261. Księga Lamentacji jest krótką księgą zawierającą przepełnione smutkiem wiersze
opowiadające ponury los Jerozolimy zniszczonej przez Babilończyków. Zawarte w
Lamentacjach pieśni żałobne opłakują umarłe" miasto, jednakże pojawia się w nich również
nadzieja, że Bóg odnowi pokutujący i pokorny Izrael. Księga jest napisana bardzo pięknym
stylem, a większa jej część ułożona w formie akrostychu (każdy wiersz rozdziału pierwszego,
drugiego oraz czwartego rozpoczyna się kolejną literą alfabetu hebrajskiego). Nazwa księgi
pochodzi od hebrajskiego słowa qinoth ( zawodzenie", lament"). W chrześcijańskich
wersjach Starego Testamentu (katolicka i protestancka) Lamentacje znajdują się zaraz za
Księgą Jeremiasza, natomiast w Biblii Hebrajskiej należą do trzeciej części kanonu.
262. Księga Barucha miała najprawdopodobniej więcej niż jednego autora, ale jest możliwe,
że należał do nich Baruch - sekretarz proroka Jeremiasza. Księga zawiera słowa otuchy dla
%7łydów znajdujących się w niewoli babilońskiej. Można w niej również znalezć historyczne
wskazówki dotyczące tamtego czasu. Rozdział 6. tej księgi to tzw. List Jeremiasza, który
pierwotnie był oddzielnym pismem, a z Księgą Barucha połączono go w Biblii łacińskiej.
263. Księga Ezechiela jest jednym z najtrudniejszych do czytania tekstów biblijnych. To
długie pismo, utrzymane w podobnie ponurym tonie jak Księga Jeremiasza, zawiera
skomplikowane i niełatwe do rozszyfrowania obrazy. Działalność proroka możemy umieścić
w konkretnym kontekście historycznym: pod koniec 598 r. przed Chr. Nabuchodonozor, król
Asyrii, osobiście wyrusza z wojskiem i rozpoczyna oblężenie Jerozolimy. Podczas oblężenia
umiera Jojakim, władca królestwa judzkiego. Jego syn, Jojakin, zajmuje jego miejsce i pod-
daje się. Wraz z elitą swego królestwa zostaje wygnany do Babilonu. Wśród wygnańców
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
