[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wasiutyński.
Natomiast ludzie, którzy w ciągu 44 lat byli posłusznymi wykonawcami poleceń
Moskwy; członkami kolegiów sędziowskich, skazujących na więzienie i śmierć na
podstawie fałszywych zarzutów albo z oskar\enia
o zdradę , polegającą na głoszeniu prawa Polski do
niepodległości; którzy fabrykowali dowody winy polskich patriotów; którzy
wmawiali fałsz polskim uczniom
i \ołnierzom; którzy jeszcze niedawno twierdzili, \e
Katyń to niemiecka prowokacja; którzy zmuszali do
budowania absurdalnego systemu gospodarczego, którzy w ubogim kraju korzystali z
przywilejów darmowego luksusu; którzy zaplanowali i narzucili stan wojenny;
którzy szanta\ami zmuszali działaczy Solidarności do
wyjazdu za granicę; ci wszyscy - jak ich ostatnio określił Zbigniew Brzeziński -
zdrajcy, zbrodniarze i złodzieje , wszyscy oni posiadają pełne prawa
obywatelskie. A kiedy ktoś wspomni o rozliczeniu ich win
podnoszą się protesty przeciwko polowaniu na czarownice . Na emigrantów polować
wolno.
Wprowadzenie zapisu o domicylu nie było faktem
oderwanym ani wyjątkowym: było najdobitniejszym
sygnałem niechętnego stosunku dzisiejszej oficjalnej
Polski do emigracji. Było zarazem jeszcze jednym dowodem zara\enia się
komunistycznym, instrumentalnym podejściem do ustawy zasadniczej i do prawa
Domicyl czyli pośmiertna zemsta PRL-u 67
ogóle. Dla celów, nigdy wyraznie nie nazwanych
(mówiono ukradkiem o uniemo\liwieniu kandydowania
Stanisławowi Tymińskiemu lub podobnym emigracyjnym dorobkiewiczom) - ograniczono
czynne prawo
wyborcze wszystkich obywateli polskich i odebrano
bierne ich części. A gdyby nawet rzeczywiście chodziło
o utrudnienie wykorzystania pieniędzy, przywiezionych
zza granicy, dla krajowych celów politycznych, to czy
pieniądze, zdarte przez PZPR ze skóry wszystkich Polaków, nale\y uznawać za
czystsze ?
Najsmutniejsze wszak\e jest to, \e ta pozagrobowa zemsta PRL została dokonana w
całkowitym niemal milczeniu. Indywidualne i zbiorowe autorytety moralne kraju
uznały najwidoczniej, \e nic się wa\nego nie stało.
(1991)
Polska polityka zagraniczna
1989Z1993: bilans zaniedbań
Niniejszy szkic jest tylko szkicem; przedstawienie
pełniejszego obrazu naszej polityki zagranicznej ubiegłych czterech lat
wymagałoby pogłębionych studiów
i zajęłoby znacznie więcej miejsca. Chcę mówić o kwestiach najwa\niejszych,
charakterystycznych i wpływających na przyszłość. A tak\e: opisywać fakty i
oceniać
je - nie wdając się w psychologiczne dociekania, jakimi motywami kierowali się
Tadeusz Mazowiecki, Krzysztof Skubiszewski, Lech Wałęsa i inni bohaterowie
dramatu, kiedy podejmowali określone decyzje albo
popełniali zaniedbania.
Na początku wszak\e musimy zastanowić się krótko, jaki to był czas - owe cztery
lata? Takie zastanowienie pozwoli nam ustalić kategorie opisu i kryteria
ocen. Rozmaicie przecie\ widzimy dzianie się wydarzeń międzynarodowych w
ró\nych okresach, czego
innego wymagamy od polityków w odmiennych sytuacjach dziejowych. Zaglądając do
tomu historii któregokolwiek państwa natrafimy często na charakterystyki
w rodzaju: potrafił przewidzieć kierunek przemian
albo nie sprostał wyzwaniom epoki .
70
Otó\ czas był niezwykły. Dzisiaj, jak po koncercie
hard rock, wszyscy trochę ogłuchliśmy od zgiełku przemian, które mało kto sobie
wyobra\ał jeszcze przed
sześciu laty (a nikt bodaj - tak szybko). Zdanie sobie
sprawy, \e po analogie co do rozmiaru i nagłości zachodzących procesów trzeba
sięgać dwieście lat w głąb
historii, przychodzi nam z pewnym trudem. Jest jednak
konieczne, je\eli chcemy zrozumieć znaczenie i dynamikę tego dziejowego wiru, w
którym się znajdujemy Z
i do którego wytworzenia naród polski tak walnie się
przyczynił.
Runął komunizm jako ideologia światowa, ZSRR
przestał zagra\ać całemu światu jako supermocarstwo
atomowe zdolne sproszkować ludzkość, obalono mur
dzielący przez parędziesiąt lat Europę, zniewolone
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
|
|
