[ Pobierz całość w formacie PDF ]
specjalna dla dzieci upośledzonych w stopniu umiarkowanym i znacznym, szkoła
podstawowa specjalna dla dzieci upośledzonych w stopniu lekkim, nauczanie indywidualne.
Poza tym niektóre dzieci biorą udział w zajęciach ośrodków rehabilitacyjno-wychowawczych,
dziennych centrów aktywności, czy warsztatów terapii zajęciowej, funkcjonujących przy
Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Upośledzeniem
Umysłowym.
Rodzice na ogół są zadowoleni z pracy wymienionych placówek, chociaż
spotkać można również głosy krytyczne. Najczęściej skarżą się na zbyt małą ilość godzin
przeznaczonych na rewalidację indywidualną oraz dodatkowe
zajęcia z zakresu rehabilitacji ruchowej czy logopedii.
Aż 90% spośród badanych dzieci uczęszczających do placówek specjalistycznych wykazuje
pewien postęp w rozwoju, chociaż nie zawsze adekwa1" ny do oczekiwań rodziców. Wśród
zajęć, do których rodzice chcieliby w^" czyć swoje dzieci, wymieniali: hipoterapię, pracę z
komputerem, masaże wodne. Niektórzy rodzice widzą także potrzebę ściślejszego kontaktu z
n1 nymi rodzicami, między innymi poprzez uczestnictwo w grupach wzajem"6
go wsparcia.
Opinie o pedagogach specjalnych i systemie pomocy
Na pytania dotyczące cech osób pracujących z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie
oraz oczekiwań wobec nich, uzyskałyśmy szereg interesujących odpowiedzi. Wśród
najczęściej wymienianych cech są: cierpliwość, odpowiedzialność, pogoda ducha,
odpowiednie wykształcenie, dobroć, życzliwość. Z wypowiedzi niektórych rodziców wynika,
że pedagog specjalny powinien być osobą wszechstronną, wykonującą swój zawód z
poświęceniem.
Rodzice dostrzegają szereg niedociągnięć w istniejącym systemie pomocy, są to m.in.:
" trudna dostępność placówek specjalistycznych, w przypadku zamieszkiwania w małych
miejscowościach,
" niewystarczający system informowania o dostępnych formach pomocy,
" brak ścisłej współpracy między służbą zdrowia, placówkami oświatowymi, organizacjami
samorządowymi i rodzicami,
" pozorna integracja, czyli brak zrozumienia problemów rodzin osób niepełnosprawnych
intelektualnie ze strony społeczeństwa,
" niewystarczająca pomoc finansowa (zbyt niski dodatek pielęgnacyjny, niskie renty dla osób
niepełnosprawnych, które nie wystarczają na
różnego rodzaju konsultacje specjalistyczne, zabiegi rehabilitacyjne, sprzęt do ćwiczeń),
" trudności z uzyskaniem odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego.
Zakończenie
Opieka nad upośledzonymi, a w szczególności realizacja zadań w tym zakresie wymagają
ciągłego ulepszania form kształcenia i różnicowania placówek kształcenia specjalnego, z
uwzględnieniem różnych postaci odchylenia od normy intelektualnej. Problem opieki nad
upośledzonymi umysłowo jest rożnie rozwiązywany w różnych państwach, jednak wszystkie
dążenia zmierzają do tego, by upośledzonym zapewnić lepszy los i właściwe miejsce w
społeczeństwie. Naczelnym zadaniem w stosunku do dzieci i młodzieży "'^pełnosprawnej jest
przywrócenie im radości życia, zapewnienie pracy 'możliwości współdziałania w grupie
rówieśniczej. "Odpowiedni model ^acji daje ogromne możliwości wpływu nie tylko na rozwój
społeczny emocjonalny uczniów, ale także na ich rehabilitację. Umiejętne, sprawne,
tonalne wspomaganie rozwoju dziecka wymaga orientacji i nabywania zast 2y te.oretyczneJ '
doświadczeń praktycznych. Dlatego pedagog powinien
tym ^ s1^ na(^ tym' cz^ t0' c0 r0^' ^a "ispcłnosprawnego dziecka jest " ""bitn ^ rnu P^^bne i
przydatne w dorosłym życiu, czy na pewno we Mściwy sposób" (Wyczesany 1998, s. 144).
Bibliografia:
Ożóg-Radew M., Postawy matek wobec dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim a
system kształcenia tych dzieci, [w:] Społeczeństwo wobec autonomii osób
niepełnosprawnych,
W, Dykcik (red.), Poznań 1996.
Wyc/esany J., Pedagogika osób z lekkim upośledzeniem umysłowym, [w:] Pedagogika
specjalna. W. Dykcik (red.), Poznań 1997.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
