[ Pobierz całość w formacie PDF ]
usiłowanie morderstwa córek, poderwał się z krzesła i podszedł
pewnym krokiem na środek sali sądowej, aby wygłosić mowę
wstępną przed ławą przysięgłych. Mówił ostrym tenorem, który
jednocześnie sprawiał wrażenie szorstkiego i pociągającego.
Siedząca wśród publiczności Roxanne wzięła głęboki oddech i
próbowała się odprężyć. Gdy rano się obudziła, ledwo mogła
złapać oddech. Czuła się tak, jakby w gardle utkwiły jej piłeczki
tenisowe.
Jackson ją przerażał, ponieważ od razu zauważyła, że kara
jest dla niego równie istotna jak sprawiedliwość.
Uśmiechnął się do sędziów przysięgłych, ukazując rząd
zębów.
W imieniu mieszkańców stanu Kalifornia chciałbym
podziękować państwu za podjęcie się funkcji sędziów przysięgłych
w tej bardzo trudnej, ale jakże ważnej sprawie. Werdykt, który
państwo wydacie, będzie opisywany i komentowany na całym
świecie. Ale pozwólcie państwo, że was uspokoję. Nie będą mieli
państwo żadnego problemu z podjęciem sprawiedliwej decyzji.
Dzięki przedstawionym dowodom będą mogli państwo bez cienia
wątpliwości ogłosić, że Simone Duran jest winna usiłowania
morderstwa czterech osób.
Blizniaczki, Olivia i Claire, nienarodzona wówczas
córeczka .
Roxanne spojrzała na Jacksona, następnie na adwokata
Simone, Davida Cabota, który siedział przy stole obrony po
przeciwległej stronie sali, a potem z powrotem skierowała wzrok
na Jacksona. Pojawiło się w niej nowe uczucie
podekscytowanie, które kiedyś towarzyszyło jej przed jednym z
maratonów Tya lub biegiem na dziesięć kilometrów. Do tej pory
nie rozumiała w pełni powagi sytuacji. Nie zdawała sobie bowiem
sprawy, że wolność Simone oraz przyszłość jej rodziny zależy od
jednej rzeczy rywalizacji pomiędzy dwoma ambitnymi
mężczyznami, którzy przerzucają między sobą sprawiedliwość,
będącą jednocześnie przeszkodą i celem.
Zdaniem Davida, mieli szczęście, że do sprawy przydzielono
sędziego Amosa MacArthura. Był to postawny, szorstki mężczyzna
o wyglądzie zmęczonego człowieka, z gęstą ciemną czupryną oraz
wąsami, które były zbyt wielkie w porównaniu z jego twarzą. Choć
często wybuchał i zachowywał się ekscentrycznie, był sędzią o
umiarkowanych poglądach i duży ciężar sprawy nie powinien
wpłynąć na jego osąd.
Jackson odsunął się od ławy przysięgłych i w dramatyczny
sposób wskazał na Simone.
Prokuratura wykaże, że oskarżona doskonale wiedziała,
co robi, gdy usiłowała zamordować swoje córki. Planowała
pozbawić je życia. I prawie jej się to udało. Tenor Jacksona
nieco złagodniał i nabrał poufałego charakteru. Panie i panowie,
obrona powie państwu, że Simone Duran była niepoczytalna w
chwili popełniania przestępstwa. I zapewne będziecie chcieli w to
wierzyć, ponieważ jesteście dobrymi ludzmi, a Simone Duran jest
ładną i słodką kobietą. Nie wygląda na potwora, prawda?
Jackson wpatrywał się w Simone, zachęcając sędziów
przysięgłych do zrobienia tego samego. Roxanne zauważyła, że
Cabot pod stołem złapał Simone za rękę.
Nie dajcie się omamić. Udowodnię, że to niebezpieczna
kobieta. Nie jest niepoczytalna. Nigdy nie była. Dobrze wiedziała,
co robi, gdy próbowała zamordować swoje dzieci, i teraz musi
ponieść konsekwencje swoich czynów.
Po zakończeniu krótkiego wystąpienia Jackson wrócił na
swoje miejsce. Mierzący metr dziewięćdziesiąt pięć centymetrów i
poruszający się z wrodzoną gracją sportowca David Cabot
oznajmił, że wygłosi mowę wstępną po przedstawieniu dowodów
przez prokuratora. Jego decyzja sprawiła, że po publiczności
przebiegł szmer. Cabot przygotował rodzinę na to odstępstwo od
zwykłego przebiegu procesu, zapewniając, że w tym przypadku
będzie to dobre posunięcie strategiczne.
Pierwszym świadkiem oskarżenia był policjant z komendy w
San Diego prowadzący sprawę. Zeznał, że przyjechał do
rezydencji Duranów zaraz po pogotowiu ratunkowym i przedstawił
sędziom przysięgłym barwny i zatrważający opis sceny
rozgrywającej się przed garażem. Roxanne nie pamiętała zbyt
wiele z tego, co wydarzyło się owego póznego popołudnia. Gdy
wychodziła ze szpitala, lekarz wytłumaczył jej, że trauma tak
działa na niektórych ludzi.
Następny świadek Jacksona technik medyczny
opowiedział o ciężkim stanie, w jakim znajdowały się dziewczynki
na miejscu zbrodni. Ulegając namowom prokuratora, stwierdził, że
gdyby Simone i dzieci były poddane działaniu tlenku węgla
jeszcze minutę dłużej, doszłoby do trwałego uszkodzenia mózgu.
Do wniosków tych doszedł, opierając się na swoim
jedenastoletnim doświadczeniu zawodowym. Zanim Cabot zdążył
zgłosić sprzeciw, świadek dodał jeszcze, że uratowanie Olivii było
cudem od Boga .
Cabot nie skorzystał z prawa przesłuchania świadka.
GERALD FROBISHER, psychiatra stanowy i ekspert z
zakresu depresji poporodowej oraz psychozy, zajął miejsce
świadka z niezachwianą powagą i pewnością siebie. Był
mężczyzną w średnim wieku, szczupłym i elegancko ubranym, a
jego buty wypolerowane były na błysk. Przymilny sposób, w jaki
się zachowywał, napawał Roxanne wstrętem. Kiedy patrzyła na
niego, do głowy przychodziło jej jedno słowo wazeliniarz.
Jackson zapytał Frobishera o posiadane kwalifikacje, które
pozwalają na określenie go mianem eksperta. W odpowiedzi
mężczyzna wymienił onieśmielająco długą listę tytułów
naukowych oraz publikacji w prestiżowych czasopismach.
Roxanne zauważyła, że pilnował się, aby jego głos brzmiał
powściągliwie i skromnie, lecz ani na chwilę jej tym nie przekonał.
Po zakończeniu długiej wypowiedzi Frobishera Jackson
zapytał:
Doktorze, czy na podstawie swojej fachowej wiedzy oraz
przeprowadzonych przez pana badań i wywiadów może pan
stwierdzić, czy pani Duran potrafiła odróżnić dobro od zła w
czasie omawianego zdarzenia?
Jestem tego pewien.
Sędzia MacArthur spojrzał na widownię, po której rozszedł
się szmer rozmów.
Czyli w dniu usiłowania popełnienia morderstwa swoich
córek, biorąc pod uwagę jej stan psychiczny, nie różniła się od
pana czy ode mnie?
Tego nie odważyłbym się powiedzieć. Frobisher
poprawił na nosie okulary. Nie ulega wątpliwości, że pani
Duran działała pod wpływem ogromnego napięcia emocjonalnego.
Urodziła kilkoro dzieci w relatywnie krótkim czasie i jest niemal
pewne, że w rezultacie cierpiała z powodu pewnych zaburzeń
hormonalnych, które mogły dodatkowo wzmocnić jej wrodzoną
skłonność do choroby dwubiegunowej. Jednak żadne z tych
zjawisk nie jest niczym nadzwyczajnym.
Czy podczas rozmów z panią Duran zwrócił pan uwagę na
jakieś istotne wydarzenie, jakiś czynnik, który mógłby wywołać
mordercze zamiary?
Po pierwsze, zwolniła nianię odparł Frobisher. Bez
niani jej życie stało się niesamowicie stresujące. Nawet zwykłe
upieczenie babeczek przekraczało jej możliwości.
Chce pan powiedzieć, że próbowała zamordować dzieci,
ponieważ nie potrafiła upiec babeczek?
Cabot podniósł się z miejsca.
Wysoki Sądzie, muszę zgłosić sprzeciw wobec tonu,
jakim posługuje się pan Jackson.
Roxanne wiedziała, że prokurator potrzebował zeznań
Frobishera, aby przekonać sędziów przysięgłych o poczytalności
Simone, ale Cabot przewidział, że Jackson będzie lekceważył
jakiekolwiek próby psychologicznego wyjaśnienia motywów
oskarżonej, a może nawet je wyśmiewał, aby osłabić argument
obrony, zanim jeszcze zostanie on przedstawiony.
Dzisiaj waży się przyszłość Simone Duran oraz jej
rodziny. Uważam, że w związku z tym sarkazm jest tutaj nie na
miejscu.
Czy celowo posłużył się pan sarkazmem, panie Jackson?
zapytał sędzia.
Oczywiście, że nie, Wysoki Sądzie.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
