[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wyróżnić można noty o najwybitniejszych i mniej znanych polskich
aktorach, krytykach literackich, reżyserach filmowych i teatral-
nych oraz naukowcach. Dopełnieniem leksykonu Poland w dzie-
dzinie architektury zabytkowej może być wydany jednocześnie
14
Poland. An Encyclopedic Guide, Wyd. PWN, Warszawa 2000.
46
519999
w dwóch wersjach językowych, bogato ilustrowany leksykon Za-
bytki architektury polskiej15. Należy podkreślić, iż album ten zawie-
ra opisy wielu obiektów znajdujących się dziś poza granicami Pol-
ski na terenie Litwy, Białorusi i Ukrainy. Bardzo przydatny jako
pomoc dydaktyczna na lekcjach wiedzy o Polsce jest Kanon kra-
joznawczy Polski16. Regiony, zabytki, muzea, parki narodowe opi-
sane są w krótkich notach. W opisie miast na szczególną uwagę
zasługuje przejrzysty katalog zabytków danej aglomeracji. Wiel-
ka szkoda, iż leksykon ten nie został wydany w innych wersjach
językowych.
Podręczniki i materiały uzupełniające do kształcenia kompe-
tencji kulturowej można podzielić na trzy kategorie. Do grupy
pierwszej zaliczyć należy te pomoce, które zawierają teksty pre-
parowane specjalnie dla cudzoziemców, do drugiej materiały dla
cudzoziemców z wyborem tekstów wcześniej publikowanych ale
przeznaczonych dla polskiego odbiorcy, a do trzeciej publikacje
dla czytelnika polskiego, które mogą posłużyć jako dodatkowa
pomoc w trakcie zajęć dla obcokrajowców. Trudno jest oceniać
je na jednej płaszczyznie. W przypadku grupy pierwszej, do któ-
rej zaliczyć można teksty W. Jekiela czy J. Niklasson-Młynarskiej,
ocenie podlega jakość tekstu i jego przydatność do zajęć na od-
powiednim poziomie znajomości języka. W przypadku drugiej
grupy, do której zaliczyć można podręcznik L. Polakiewicza czy
Bliżej Polski, oceniać można jedynie dobór tekstów i ogólną kon-
cepcję podręcznika zawierającego wypisy z tekstów cudzych. Oby-
dwie wymienione publikacje oraz śląski tom Kultura polska. Silva
rerum (służący tak czytelnikowi rodzimemu, jak i obcokrajowcom)
ocenić należy jako materiały bardzo przydatne w nauczaniu wie-
dzy o Polsce cudzoziemców, aczkolwiek przeznaczone dla zaawan-
sowanych językowo czytelników.
15
Bartłomiej Kaczorowski, Andrzej Opoka, Paweł Pierściński, Siergiej Tara-
sow, Zabytki architektury polskiej, WSiP 1998.
16
Kanon krajoznawczy Polski, red. Włodzimierz Aęcki, Wyd. PTTK Kraj , War-
szawa 2000.
47
519999
Innym kryterium podziału materiałów dydaktycznych jest ćwi-
czenie konkretnej kompetencji. Prezentowane wyżej materiały
przygotowane były do utrwalania kompetencji kulturowej. Na-
stępna grupa to pomoce służące doskonaleniu kompetencji so-
cjokulturowej i socjolingwistycznej. Wydany w pierwszej połowie
2003 roku podręcznik Polish in 4 weeks17 zawiera kilka krótkich
informacji kulturowych i socjokulturowych. Dotyczą one dziejów
i zabytków Warszawy i Krakowa, kuchni polskiej, ale też polskich
norm zwyczajowych regulujących poznawanie się oraz zaprasza-
nie kogoś do restauracji lub kawiarni z wyrazną intencją zapła-
cenia rachunku (co w innych kulturach nie jest tak jednoznacz-
ne). Informacje te, ważne i pożyteczne, podane są w języku an-
gielskim. Polish in 4 weeks, mimo iż wyraznie nawiązuje koncep-
cją do prawie trzydziestoletniego podręcznika We learn Polish, róż-
ni się od niego w kwestii wprowadzania elementów kulturowych.
W dialogach wyeliminowano je niemal całkowicie. Pojawiają się,
ale jako dodatkowe informacje poza właściwym tekstem. Fabuła
dialogów (poznawanie się, flirt, spotkania towarzyskie) pozwala
na wprowadzenie w znacznym stopniu kompetencji socjokultu-
rowej.
Kieszonkowym, z racji formatu i objętości, podręcznikiem do
nauczania i poznawania norm obyczajowych w Polsce jest Passport
Poland. Your Pocket Guide to Polish Business, Customs & Etiquette18
oraz Poradnik ksenofoba. Polacy19. Pokrewna im tematycznie jest
broszura zatytułowana Poradnik dobrych manier w zarysie i krótki opis
polskich obyczajów. Kurs adaptacyjny dla repatriantów20 wydany przez
Zachodniopomorski Oddział Stowarzyszenia Wspólnota Polska
oraz oparty na polsko-amerykańskich kontrastach kulturowych in-
17
Marzena Kowalska, Polish in 4 weeks, Wyd. Rea, Warszawa 2003.
18
Natalia Kissel, Passport Poland. Your Pocket Guide to Polish Business, Customs
and Etiquette, World Trade Press, California 2000.
19
Ewa Lipniacka, Poradnik ksenofoba. Polacy, Wyd. Adamantan, Warsazawa 2001.
20
Poradnik dobrych manier w zarysie i krótki opis polskich obyczajów, Zachodnio-
pomorski oddział Stowarzyszenia Wspólnota Polska , Szczecin 2000.
48
519999
struktaż savoir-vivre u Polsko-amerykańskie qui pro quo21. Oto wybra-
ne tytuły rozdziałów wyżej wymienionych poradników oddające
prezentowane w nich treści: Trafiony, zaproszony; Zupełnie zwyczaj-
ne słowo (załatwić); Pan, Pani czy Hej, Ty; Przyjaciel, kolega a może
znajomy; Bardzo milutkie słówko na P (proszę); Zwyczajowe wpadnię-
cie; Zasady udziału w uroczystościach oficjalnych i religijnych; Elegan-
cja na co dzień; Sprawy delikatne i honorowe; Poczucie humoru; Flirty
i małżeństwo; Stereotypy kulturowe; Polski antysemityzm; Polskie kombino-
wanie; Alkoholizm Polaków; Korupcja. Niektóre rady zawarte w tych
tekstach przechodzą w prześmiewcze anegdoty o Polakach, są
jednak dla cudzoziemców niezwykle pożyteczne. Oto fragment
tekstu Powitania : Polacy są bardzo dotykowi całują się oraz ści-
skają przy każdej okazji. Standardowym powitaniem osób obu płci, któ-
re znają się już lepiej, jest niedzwiadek : uścisk połączony z zetknięciem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
