[ Pobierz całość w formacie PDF ]
otwartej paczki papierosów leżącej na biurku.
- To proste, Rafe. - %7łołądek ściskał się jej ze strachu, czuła
jednak, że dalsze owijanie sprawy w bawełnę tylko bardziej
rozwścieczy jej męża. - Przyjechałam do domu.
Zmarszczył brwi i wstrzymał rękę z zapalniczką.
- Przepraszam, ale czy powiedziałaś dom"?
- Tak, dom. - Wyjęła mu z ręki papierosa. - Zawsze myśla
łam, że palenie to nerwowy nałóg, rodzaj psychicznej protezy.
Chyba się jednak myliłam, bo ty nie potrzebujesz żadnych pro
tez, prawda? - Patrząc mu w oczy, złamała papierosa i wrzuciła
do najbliższej popielniczki.
Zapach jej perfum owionął go, wypełniając mu płuca słod
kim aromatem zamiast duszÄ…cego tytoniowego dymu. MnÄ…c
w ustach przekleństwo, opadł na krzesło. Nie sięgnął po pa
pierosy.
- Co tu, u diabła, robisz? Mów prawdę.
Ella postanowiła rozegrać sprawę po swojemu.
- To proste, Rafe. - Założyła nogę na nogę i poprawiła spód
niczkę, wiedząc, że nie spuszcza z niej wzroku. - Ożeniłeś się
ze mną, więc jesteśmy ze sobą związani.
- Wiesz, dlaczego się z tobą ożeniłem - wycedził przez za
ciśnięte zęby.
Anula43&Irena
scandalous
- Oczywiście, bo mnie pragniesz. I wiesz co - wytrzymała
jego spojrzenie - ja też cię pragnę.
Rafe znów sięgnął po papierosy, ale wstrzymał się w ostat
niej chwili. Z wściekłością zmiął paczkę.
- Nic z tego nie wyjdzie - oświadczył, wrzucając pudełko
do kosza na śmieci. - Jutro z samego rana załatwię ci bilet na
lot powrotny.
Ella pokręciła głową. Włosy wdzięcznie zafalowały.
- Nigdzie nie pojadÄ™, przynajmniej na razie.
Rafe uderzył pięścią w stół. Wtedy to zobaczyła. Nadal no
sił obrączkę. Promienie słońca odbiły się w niej, budząc na
dziejÄ™.
- Dwa miesiące temu wyjaśniliśmy sobie, że wszystko nas
dzieli - warknął. - Przypominam ci, że nasze, małżeństwo skoń
czyło się równie szybko, jak je zawarliśmy.
- I tu właśnie się mylisz. - Zebrała się w sobie, żeby być
gotową na jego reakcję. - Nie zamierzam zwolnić cię z przysię
gi małżeńskiej, dopóki nie przekonam się, że nie żywisz do mnie
żadnych uczuć.
- Uczucia? Nasze małżeństwo nie ma z nimi nic wspólnego!
- ryknął. - Jest zawinionym przeze mnie błędem, przyznaję, ale
miałem też dość rozumu, żeby wyjść, zanim sprawy zaszły za
daleko.
Ella zacisnęła pięści i pochyliła się w jego stronę.
- Ja stąd nie wyjdę. Kocham cię od ponad sześciu lat i nie
zamierzam przez twój głupi upór pogrzebać jedynej szansy na
szczęście. Jeśli chcesz się mnie pozbyć, musisz mnie stąd wy
nieść siłą.
- Sądzisz, że nie jestem do tego zdolny? - spytał, gwałtow
nie siÄ™ zrywajÄ…c.
- Spróbuj. - Również wstała. - Oboje jednak dobrze wie
my, co się stanie, w chwili gdy mnie dotkniesz. Jeśli mnie stąd
Anula43&Irena
scandalous
wyniesiesz, to nie na ganek, a jedynie do sypialni, gdzie dokoń
czymy to, co zaczęliśmy w noc poślubną.
- Nie zmuszaj mnie, żebym cię wyprowadził z błędu.
- Pozwól, że ci to ułatwię. - Rozłożyła ramiona. - Zmiało,
Rafe. Jestem twoja. Wez mnie na ręce i zobaczymy, gdzie wy
lądujemy, na progu twego domu czy w łóżku.
Oczy rozbłysły mu wściekłością zmieszaną z pożądaniem. Ru
szył ku niej wokół biurka, zbliżając się gwałtownie. Ella w pier
wszej chwili przeraziła się, ale tylko na moment. Rafe mógł wrze
szczeć i wściekać się do woli, wszystko na nic. Kiedy tracił pano
wanie nad sobą, nie potrafił zaprzeczyć temu, co istniało między
nimi. Pierwszy pocałunek mógł wstrząsnąć nim i...
ObjÄ…Å‚ jÄ… w pasie i przyciÄ…gnÄ…Å‚ do siebie.
- Nie powinnaś tu przyjeżdżać. Przysięgam, że pożałujesz.
- Nie rozumiesz, że to moja ostatnia szansa?
Z gniewnym pomrukiem nachylił się ku niej. Jeśli spodzie
wał się napotkać opór, zawiódł się. Jej pożądanie było niekła
mane. Bez najmniejszego wahania, bez cienia wstydu podała
mu gorÄ…ce, spragnione usta.
- Rafe, proszę... - Jej szept zadrżał pomiędzy nimi.
Położył ją na biurku i rozpiął bluzkę. Nie protestowała. Za
darł krótką spódniczkę na biodra i niecierpliwie dotknął białej
skóry pomiędzy pończochami a koronkowymi majteczkami. Je
śli gorące usta Elli stanowiły dla niego poważne zagrożenie, to
jedwabista skóra pod palcami niemal przyprawiła go o zawrót
głowy.
Była dla niego ideałem kobiety. Gdyby tylko mógł, zapamię
tałby się bez reszty, ale kochać się z nią na biurku, w pośpiechu
i nieładzie...
- Nie tu - mruknął z wysiłkiem.
- Wiesz, że ci się nie oprę. - Oczy płonęły jej pożądaniem.
- Jesteś moim mężem.
Anula43&Irena
scandalous
- A ty moją żoną. Przynajmniej na papierze.
- Mógłbyś to zmienić.
- Nie tu i nie teraz - powtórzył.
Zamknął oczy i przywarł do niej, usiłując odzyskać panowa
nie nad sobą. Przyciśniętym do jej piersi policzkiem mógł wy
czuć gwałtowne bicie jej serca. Chwycił głęboki oddech, wy
prostował się i pomógł jej wstać z biurka.
Ku przerażeniu Elli, palce jej drżały tak, że ledwo zdołała
doprowadzić ubranie do porządku. Jednak nie tylko ona była
wstrząśnięta. Kątem oka zobaczyła, jak Rafe sięga po papierosa.
Zmitygował się jednak niemal natychmiast.
Wciskając bluzkę pod spódniczkę, popatrzyła mu prosto
w oczy.
- No i co? - spytała, kując żelazo, póki gorące. - Czy roz
wiążemy wreszcie ten problem?
Rafe zaczerwienił się gwałtownie.
- Eres mio! - szepnął zduszonym głosem. - Jesteś moja i twój
los jest przesądzony. Daję ci jeden tydzień, zrozumiałaś? Jeden!
Zanim uzmysłowiła sobie, czy to dobrze, czy zle, rozległo
się pukanie, drzwi otworzyły się gwałtownie i wszedł Marvin -
z drobną, piękną kobietą.
- Perdone, Senor - odezwała się pospiesznie kobieta. Pode
szła bliżej i popatrzyła na Ellę. - Marvin! Tiene derecho! Es La
Estrella! Estd aqui! Por fin esta aqui!
- Chelita, co się dzieje? - spytał Rafe. - Co ty wygadujesz?
Chelita pokazała na Ellę i zarumieniła się.
- Sehora. Ona jest La Estrella. Nie wierzyłam Marano
wi, ale on ma rację. Przybyła tu, żeby wypełnić proroctwo.
Nareszcie!
- Proroctwo? Myślisz, że Ella... - Rafe zwrócił się do ta
ksówkarza. - Co ci przyszło do głowy? Co to za plotki na temat
mojej żony?
Anula43&Irena
scandalous
- To wcale nie plotki, tylko prawda - zaprotestował Marvin.
- Przyjrzyj siÄ™ jej, przyjacielu. Ona jest obiecanym znakiem
w proroctwie dla Milagro. To, że ty tego nie widzisz, nie znaczy,
że my też jesteśmy ślepi.
- Ona wcale nie jest żadnym znakiem, żadną Estrellą, tylko
Ellą Mont... - Rafe zmełł przekleństwo. - Ellą Beaumont. Moją
żoną.
Gadał jednak do ściany, bo Marvin i Chelita już wypadli
z biura. Po korytarzu niosły się ich podniecone głosy.
- Chyba powinnam ci o tym powiedzieć - odezwała się
wreszcie Ella. - Marvinowi przyszło do głowy, że jestem speł
nieniem jakiegoś proroctwa i w żaden sposób nie mogłam mu
tego wyperswadować.
- No, pięknie! - Rafe miotał się po pokoju jak wściekłe
zwierzę. - Marvin i moja gospodyni są największymi plotkarza
mi w okolicy. Do wieczora całe miasteczko będzie wiedziało,
że goszczę pod moim dachem La Estrellą.
- To zle? Skoro da im to nadziejÄ™... ?
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
