[ Pobierz całość w formacie PDF ]
głą już zupą. Zawsze gdy Charles wracał z kolejnej swojej
wyprawy, dwaj bracia spotykali się i gawędzili ze sobą
nawet do białego rana. Ale nie tym razem.
Tym razem, gdyby starszy brat pojawił się w drzwiach,
Sawyer nie mógłby w pełni zapanować nad sobą.
Charles okazał się zdrajcą. Zresztą sam się przyznał do
zdrady. To on namówił Abbey do wyjazdu z Hard Luck.
I obojętnie, czym się kierował. Nie miał prawa rozdzielać
racji w kwadrans po tym, jak postawił nogę w mieście.
Sawyer przypomniał sobie tamten dzień, gdy jego ojciec
odprowadził matkę na lotnisko, skąd miała polecieć do
Anglii. Wtedy jeszcze nie było wiadomo, że wróci. Opu-
szczała Hard Luck na zawsze. I oto teraz miała się powtó
rzyć tamta scena, tyle że w chmurach zniknie, i już nigdy
siÄ™ nie pojawi, Abbey Sutherland, bibliotekarka, a tym,
który pójdzie się upić, będzie on, Sawyer 0'Halloran.
Odsunął talerz i przeszedł do salonu. Stanął przy oknie.
Tam, na wprost, po drugiej stronie ulicy, była Abbey. Lecz
równie dobrze mogłaby być na przeciwległym krańcu świa
ta. Nie miał do niej dostępu. Odgrodziła się od niego ścianą,
której nie sposób było pokonać.
W drzwiach pojawił się Scott. Wziął stojący przy płocie
rower, przeprowadził go przez ulicę i ze złością cisnął na
ziemiÄ™ przed domem Sawyera.
Sawyer drgnÄ…Å‚. Najpierw matka, a teraz syn.
- Co się stało, synu? - krzyknął, wybiegając na ganek.
- Nie jestem twoim synem! - odkrzyknÄ…Å‚ Scott, po
czym kopnął kręcące się tylne koło. - Zabieraj sobie tego
grata, tę bezużyteczną staroć!
Sawyer zszedł po stopniach ganku. To był zupełnie od
mieniony Scott. Tylko naprawdę wielki ból może tak od
mienić dziecko.
- Pomożesz mi go schować do komórki?
- Nie. - I chłopiec rzucił się na niego z pięściami.
Sawyer oniemiał z osłupienia, które było tak wielkie, że
nawet nie czuł gradu ciosów i kopniaków.
- Przez ciebie moja mama płacze! Przez ciebie musimy
wyjechać!
Ujarzmiony jednym chwytem silnych męskich ramion,
Scott wybuchnął płaczem. Szlochał, nie wstydząc się swo
ich łez. A kiedy Sawyer przytulił go do siebie, przywarł do
niego jak zagubione i odnalezione na odludziu dziecko.
- Twój rower wcale nie jest gratem.
- Wiem, synku.
- I mama mówi, że pewnie wyjedziemy jutro rano.
- Wiem, synku.
Scott cofnął się i spojrzał na Sawyera przez zasłonę
z Å‚ez.
- I masz zamiar nas puścić, tak bez pożegnania? - spy
tał z wyrazem bolesnego zdumienia na twarzy. - Myśla
łem, że bardziej ci na nas zależy.
- Zależy mi na was bardziej, niż przypuszczasz.
- Więc dlaczego mamie tak spieszno z wyjazdem i dla
czego ty nic nie robisz, by zmieniła decyzję?
- Ponieważ... - Sawyer gorączkowo szukał odpowied
nich słów. - Czasami nie jest łatwo wytłumaczyć coś dzie
więcioletniemu chłopcu.
- Nawet gdybym miał czterdzieści lat, nie zrozumiał
bym tego - rzucił ów dziewięcioletni chłopiec, wytarł oczy
rękawem koszuli i puścił się biegiem ulicą.
Sawyer został sam. U jego stóp leżał rower, ten symbol
zmarnowanych szans, utraconej okazji. I już chciał go pod
nieść i schować w komórce, gdy w furtce stanął Mitch
Harris, tutejszy stróż prawa. Mieszkańcy Hard Luck cenili
swojego szeryfa za skuteczność działań i spokojny wdzięk,
z jakim przeprowadzał swoje, nieliczne zresztą, akcje.
Mężczyzni uścisnęli sobie dłonie.
- Wyglądasz, jakby cię osolono i właśnie miano zalać
marynatą - zauważył Mitch.
Sawyer przeniósł wzrok na fasadę domu naprzeciwko.
- Abbey wyjeżdża.
- Chyba żartujesz. Moja Chrissie jest z córką Abbey
bardzo zaprzyjazniona.
- Słyszałem, że są jak papużki nierozłączki.
- To mało powiedziane. Jedna za drugą dałaby posiekać
się w kawałki. Tylko Susan jest w wieku Chrissie, inne
dziewczynki są starsze lub młodsze. Ale co się stało? Dla
czego Abbey nas opuszcza?
Sawyer zaczął trzeć czoło.
- Niech skonam, jeśli kiedykolwiek to zrozumiem.
- Dotarło do moich uszu, że ty i Abbey, wybacz, że
powtarzam zasłyszane plotki, macie się ku sobie.
- Ale teraz wiesz, że ktokolwiek to mówił, był w błę
dzie. Zresztą ja też się pomyliłem co do Abbey. Nigdy bym
nie przypuszczał, że zechce nas tak szybko opuścić.
- I nie kiwniesz palcem, by została?
Sawyer wzruszył ramionami. Teraz już tylko pragnął
zachować przed Mitchem twarz.
- Wszystko na to wskazuje, że ten pomysł ze ściąga
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalternate.pev.pl
|
